...به روزم

با این چهارپاره ی کوتاه: 

بنشین روی زخمم و حل شو

روح حلّال من نمک گیر است

با من هم غصه شو که درد کنی

که برای دوا شدن دیر است

ماه و مهتاب من نباش که من

با غرور تو هم نما بشوم 

برکه ام لال بی هم آوایی ست

سنگ بنداز تا صدا بشوم

صادقانه که دشمنی بکنی

بهتر از دوستی پوشالی ست

این که من درد می کشم یعنی

شیشه قرص محبتت خالی ست!

چاله ی زخم من عمیق شده

خنده هایت دوای دردم نیست

رفع سرگیجه های دنیایم

چاره اش "دور تو بگردم" نیست!
.
.

.
.
...باز لبخند می زنی اما

گریه در استتار روی لبت

تلخم آنقدرها که بوسه ی من

مزه ی زهرمار روی لبت...!

 

نوشته شده در دوشنبه 93/6/3ساعت 7:0 عصر توسط مریم سیدی زاده نظرات ( ) |